พ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงประดิษฐ์ อักษรไทยขึ้นใน พ.ศ. 1826 (ค.ศ. 1283) นับเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการรวบรวมความรู้ ทั้งทางด้านศิลปวัฒนธรรม และ วิทยาการต่าง ๆ ขึ้นเป็นลายลักษณ์อักษร ทั้งเป็นคุณแก่การอนุรักษ์และเผยแพร่วิวัฒนาการความรู้เหล่านั้นสืบต่อกันมา

‘ลายสือไท’ เป็นความภาคภูมิอย่างยิ่งของเรา จึงได้ถ่ายทอดเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับภาษาไทยภายใต้ชื่อ ‘ลายสือไทย’

ภาษานอกจากเป็นเอกลักษณ์ของชาติ เป็นวัฒนธรรมที่มีลักษณะเฉพาะตัวแล้ว ยังเป็นหัวใจในการสื่อความหมาย ที่สำคัญอย่างยิ่ง ใช้เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดความประสงค์ ความรู้ ประสบการณ์ และความรู้สึก

ภาษามีการวิวัฒน์ตัวอยู่ตลอดเวลา ‘ลายสือไทย’ ได้ปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงให้ทันเวลาอยู่เสมอ เพื่อผู้ใช้ได้มีความรู้ความเข้าใจในการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร